Beklimming van de Aconcagua
19 februari 2004
| Onze eerste dag in het basiskamp is een rustdag om te acclimatiseren. We lopen een rondje door het kamp, drinken (heel veel) thee om het vochtverlies te compenseren, werken onze dagboeken een beetje bij. De tijd gaat langzaam maar in het zonnetje is het goed uit te houden. |  |
 |
Ook de volgende dag wordt nog niet van ons verwacht dat we hoger gaan; om de tijd te doden maken we een uitstapje naar de nabijgelegen gletsjer. We maken er een gezellig uitstapje van en amuseren ons prima. |
| De volgende ochtend gaan we op weg om spullen naar het hoger gelegen kamp Canada te brengen. Als we onze tent uitkomen heeft het gesneeuwd. Dat geeft meteen een wat hero�scher beeld. |  |
|
De tocht naar Camp Canada is niet al te lastig en al snel staan we in het (inmiddels weer verschenen) zonnetje te geniete. Later op de middag krijgen we allemaal last van hoofdpijn als gevolg van de hoogte. We brengen de rest van de dag in onze tenten door. |
| Na wederom een rustdag te hebben gehad is het op 23 februari dan eindelijk zover; we gaan naar boven. Het eerste gedeelte van de dag lopen we in een zalig warm zonnetje naar onze eerste overnachtingsplaats (Camp Canada). |  |
|
Tegen de tijd dat we aankomen betrekt de lucht echter en als we de tenten gaan opzetten begint het al te sneeuwen. |
| De volgende ochtend openen we de tent ('s-nachts hebben we om beurten sneeuw van de tent geklopt) en genieten van een fantastisch uitzicht. |  |
|
Omdat de etappe van vandaag relatief kort is, wachten we zolang mogelijk met het vertrek. Dat heeft als voornaamste voordeel, dat andere klimgroepen de route door de diepe sneeuw moeten doorkruisen, zodat wij een mooi platgelopen route hebben waarbij we veel sneller vooruit komen. |